Onze partners
Reizende Amsterdammers brachten allerlei zaken mee vanuit de overzeese koloniën. Soms kwamen er echter niet alleen materiële goederen mee, maar ook mensen in slavernij. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een boedelinventaris opgemaakt door notaris Philippus Pot van de bezittingen van een passagier aan boord van een schip dat in 1764 vanuit Suriname in Amsterdam was aangekomen. Onder de bezittingen bevonden zich niet alleen goederen, maar ook een tot slaaf gemaakte jongen.
Slavernij, hitte en tropische ziekten, de kolonie Berbice in Zuid-Amerika kende barre leefomstandigheden. Zo bar dat 'naar de Barbiesjes gaan' synoniem werd voor 'kapot gaan'.
Een bijdrage van historicus Jean Jacques Vrij over het lot van de Surinaamse bedienden Quakoe en Seraphine in Amsterdam.
Sommige achttiende-eeuwse Amsterdammers hadden grote belangen in de koloniën. Een goed voorbeeld was de puissant rijke Hendrik Coenraad Sander. Uit de boedelinventaris die na zijn dood werd opgemaakt blijkt dat hij naast panden in Amsterdam diverse bezittingen had in Oost- en West-Indië, waaronder slaven.
Door project Alle Amsterdamse Akten komen steeds meer bronnen over het Amsterdamse slavernijverleden beschikbaar, van de financiële handel en wandel rond de slavenhandel tot persoonlijke verhalen van betrokkenen. Op 1 juli werd de documentaire 'Geboeid terug naar de plantage' uitgezonden op NPO2. In deze documentaire gaat Dwight van van de Vijver opzoek naar zijn familiegeschiedenis. In het Stadsarchief krijgt hij diverse notariële akten te zien.
Een gastbijdrage van historicus Matthias van Rossum over zilversmokkel en slavernij onder de VOC.
In 1770 investeerde Prins Willem V duizenden guldens in een negotiatiefonds ten behoeve van plantages in het Caribisch gebied.
Op 15 juli 1763 vertrok het snauwschip De Pink naar de kust van Afrika. Het doel van de reis: tweehonderd 'kinderen slaaven' te kopen en die in Suriname en andere koloniën te verkopen. Een huiveringwekkend verslag.
Willemina Markus was pas vijf toen zij werd meegenomen naar Amsterdam, haar moeder bleef in slavernij achter in Batavia.
Zonder een stap in de kolonie te hoeven zetten, kon je in Amsterdam eigenaar worden van honderden tot slaaf gemaakte Afrikanen in Suriname.
Reizende Amsterdammers brachten allerlei zaken mee vanuit de overzeese koloniën. Soms kwamen er echter niet alleen materiële goederen mee, maar ook mensen in slavernij. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een boedelinventaris opgemaakt door notaris Philippus Pot van de bezittingen van een passagier aan boord van een schip dat in 1764 vanuit Suriname in Amsterdam was aangekomen. Onder de bezittingen bevonden zich niet alleen goederen, maar ook een tot slaaf gemaakte jongen.
Door project Alle Amsterdamse Akten komen steeds meer bronnen over het Amsterdamse slavernijverleden beschikbaar, van de financiële handel en wandel rond de slavenhandel tot persoonlijke verhalen van betrokkenen. Op 1 juli werd de documentaire 'Geboeid terug naar de plantage' uitgezonden op NPO2. In deze documentaire gaat Dwight van van de Vijver opzoek naar zijn familiegeschiedenis. In het Stadsarchief krijgt hij diverse notariële akten te zien.
Op 15 juli 1763 vertrok het snauwschip De Pink naar de kust van Afrika. Het doel van de reis: tweehonderd 'kinderen slaaven' te kopen en die in Suriname en andere koloniën te verkopen. Een huiveringwekkend verslag.
Slavernij, hitte en tropische ziekten, de kolonie Berbice in Zuid-Amerika kende barre leefomstandigheden. Zo bar dat 'naar de Barbiesjes gaan' synoniem werd voor 'kapot gaan'.
Een gastbijdrage van historicus Matthias van Rossum over zilversmokkel en slavernij onder de VOC.
Willemina Markus was pas vijf toen zij werd meegenomen naar Amsterdam, haar moeder bleef in slavernij achter in Batavia.
Een bijdrage van historicus Jean Jacques Vrij over het lot van de Surinaamse bedienden Quakoe en Seraphine in Amsterdam.
In 1770 investeerde Prins Willem V duizenden guldens in een negotiatiefonds ten behoeve van plantages in het Caribisch gebied.
Zonder een stap in de kolonie te hoeven zetten, kon je in Amsterdam eigenaar worden van honderden tot slaaf gemaakte Afrikanen in Suriname.
Sommige achttiende-eeuwse Amsterdammers hadden grote belangen in de koloniën. Een goed voorbeeld was de puissant rijke Hendrik Coenraad Sander. Uit de boedelinventaris die na zijn dood werd opgemaakt blijkt dat hij naast panden in Amsterdam diverse bezittingen had in Oost- en West-Indië, waaronder slaven.